Haziran Gelini Oldu Haziran Annesi

Haziran bitmeden yazmam lazım artık! Tamı tamına 22 gündür hayat bambaşka bize. Bi başka güzel, bi başka tatlı ve bi başka aşk dolu!

Kuzum, miniğim, bitanem 8 haziranda gelmeye karar verdi! Annesinin babasının 3üncü yıldönümlerinde en güzel hediyesi oldu. 9 hazirana 3 kişi girdik :)

40+6. Sıcak mı sıcak bir pazar akşamı. Biz yıldönümü yemeğimizi erken yemeye karar verdik ne olur ne olmaz diye ve işte tam dışarı çıkmaya hazırlanırken bi garip sancı başladı. İlk anda anladım doğumun başladığını ama yemeği kaçıramazdım :D

Yemek boyunca 30 dakikayı geçmiyordu sancılarımın sıklığı. Güzelce yemeğimizi yedik, eve geldik. Ben artık gidiciyim ya, evi hafiften temizledim, 3 makina çamaşır yıkayıp kurutucuda kuruttum ve 1'de yattım. Ama uyu uyuyabilirsen. Üstelik burda o kadar sıcağın peşinden bi gök gürültüsü olur mutlaka. Tamda gecesi zaten her türlü uyuyamıyorum birde gök gürültüsü korkutuyor. Pazarı pazartesiye bağlayan gece hatta sabah 5'e kadar sancılar 30 dakikada bir geliyordu. Her seferinde uyanıp tuvalete gitme ihtiyacı veriyordu ne alakaysa.. 

Artık 5'e yakın sancılar 8 dakikada bi gelmeye başladı. Kalktım, kurutucudan çıkan çamaşırları yerleştirdim, ütü yaptım. Evi temiz bırakmalıydım ki geldiğimde bebişle zor olmasın dedim.

Eşimi uyandırdım. Şükürler olsun ki hayalim gerçek oldu bu konuda. Hep onu uyandırıp "hadi doğum vakti geldi hastaneye gidelim" demeyi hayal ediyordum :) Ve öylede oldu :)

8 haziran pazartesi sabahı saat tam 6'da bavulumuzuda alıp evden çıktık. Hastaneye geldik. Kontrole aldılar hemen. Açıklık sıfır. Bebek doğum kanalında bile değildi bide üstelik rahim ağzı arkaya dönük, doğum pozisyonunda değil yani. No-stress testinde sancılar çıkıyor ama başka bişey yok. Ebemiz biraz bekleyelim dedi. Bizde kahvaltı yaptık eşimle (oda işten kaytardı sayemde :D)

Biraz bekledik sonra yeniden No-stress testine girdim. Sancı var. 3-4 dakikada bir geliyor ve açıklık 1cm olmuş, rahim ağzı öne gelmiş, bebeğimde kanala girmeye başlamış.

Çok mutlu oldum doğumun ilerlemeye başladığını duyunca. Odamıza yerleştik, bavulumu yerleştirdim, yapabildiğim hastane süslerimizi ayarladık odanın içinde. Bunları yapıyorum çünkü sancı yatırmıyor. Yattığımda sanki çok daha fazla acı veriyor gibiydi. 3-4 dakika rahatım, 30-40 saniye dünya duruyor. Ve her iki saatte bir No-Stress testine gidiyoruz. Böyle böyle öğlen saat 2 oldu. Açıklık 3cm, sancılar çok şiddetli ve artık sancı süresi 1 dakika. Ebe ilerleme çok yavaş oluyor suni sancı istermisin diye sordu.. Canıma minnet oldu sancılar dayanılmıcak gibiydi, bir an önce olsun bitsin der oldum artık. Uykusuzum, yatıyorum ama sancılardan dinlenemiyordum. 

En son 3cm'de suni sancıyı verdiler, ardından epiduralide istedim sancıdan gözüm korktu, o an bile dayanamıyosam son anda naparım diye epiduralide taktırdım. Allahım saat 4'ten 6'ya aralıksız uyumuşum bi güzel dinlendim. Gelen sancıları ruhum bile hissetmiyor. Uyanınca No-Stress testine bakayım dedim, sancılar peşpeşe geliyor ve şiddeti baya büyük. Ebe ben uyanınca açıklığa kontrole geldi, 9cm'e ulaşmış dedi amanın bende bi panik. Eşimde dinlenmek ve yemek yemek için ben uyurken çıkmıştı, o geldi ve süpriz yaptık doğum başlıyor diye :)

Ve bundan sonrası rüya gibi. Epidurali kapattırdım, çünkü doğum anını hissetmek istedim. Kızım, canım, kanım, herşeyim 8 haziran 2015 pazartesi saat 19:01'de 3.280kg ve 48cm olarak dünyaya, bize geldi. O anı tekrar yaşamak isterdim. Mutluluktan ağladığımı biliyorum, eşime baktığımı ve onunda ağladığını biliyorum.. 

Kızımı anında kucağıma verdiler, göbek kordonunu eşim kesti. Tam 1 saat göğsümde yattı bitanem. Ne giydirdiler ne bişey sadece bol havlu ve çarşafla üzerimizi örttüler yenidoğan bebişler çok üşür diye :)

İkinci saat emzirme vaktiydi. Hemen aldı kuzum ve emzirme maceramızda başladı anında. Emzikte götürmüştüm yanımda, onuda verdik, onada alıştı. Şimdi iyiki emzik vermişim diyorum, bazı anlarda kurtarıcımız..

Doğum odasından doğumdan tam 2 saat sonra çıktık. Ailemiz bizi bekliyordu odamızda :) Ela sultanla tanıştılar onlarda :)

Hastanede 4 gece yattık. Burda normal doğumda böyle. Ve bu süreçte bebek ve bakımıyla ilgili hemen hemen herşeyi öğretiyorlar. Hastaneden çıktıktan sonra tek başına bakıcak duruma geliyorsun. Öylede oldu. Hastaneden sonra 1 hafta eşim babalık iznindeydi, banyomuzu beraber yaptırdık, bezimizi beraber değişiyorduk. Baba ve bebek açısından bu bir hafta çok iyi geldi, hem huyunu suyunu oda gördü, bakımını oda yapabilcek hale geldi.. 

1 buçuk haftadırda evde yalnızız gündüzleri.. Kızımın bi zorluğu yok çok şükür. Bazı geceler 7-8 saat uyuduğu bile oluyor. Eğer gece kesik kesik uyuduysa gündüz güzel uyuyor.

Taşıma kumaşıda aldım, gündüzleri durmadığında kucağıma sarıyorum, öylece temizlik yapıyoruz beraber ;) 

Onunla ilgilenmek dünyanın en güzel işi. Annelik hele anlatmaya kelimeler yetmez, söylencek hem çok şey var hemde yaşanmadan bilinmez demek var.. 

Ona her baktığımda şükürler edip, Rabbim isteyen herkese nasip etsin diyorum. Bi gülüşü dünyaya bedel. 

22 günlüğüz ve dudaktan ses çıkararak öpünce ve beni yakından görünce gülüyor, tepki veriyor maşallah.. Ve bugün 4 kilo olmuşuz maşallah. Her hafta eve doğum ebesi geldi ondan biliyorum :) 

8 temmuzda ilk kontrolümüze gidicez bakalım çocuk doktorumuz ne dicek..

Dışarı çıkmayı, arabada gezmeyi ha bide gece annenin yada babanın üzerinde uyumayı çok seviyoruz. Her gece istemiyor ama bazı geceler kucakta kalmak istiyor :)

Annesinin babasının biricik aşkı O.

Meğer tek aşk eşe karşı değilmiş. Başka bir aşk varmış yavruya duyulan. Kalbe doğumla dolan.

Birde eşe olan aşkı güçlendiriyormuş evlat. Onun harika bir baba olduğunu görüp çok duygulandırıyormuş. 

Rabbim herkese nasip etsin evlat sevgisini.

Kurban olurum o ele, parmaklara...